Grandfather
[22.Feb.2021 - 15:15]نيکه :تاريخي ناول
ليک :( فضل اشنا
نيکه ناول ښاغلي نصير احمد احمدي په 2020م کال کې په 195 مخونو کې چاپ کړ .کسه يې د افغان وطن د وياړلي شخصيت ميروائس خان نيکه پر غورځنګ، پر سياسي ویښتابه، پر قامي شعور ، پر ملي وحدت ، د وطن او خاوري پر تشخص، پر زوړورتيا، پر ملي واک و اختيار ، او په ځانګړې توګه پر ازادۍ او په قام کښې پر طبقاتې بالادستي را ګرځې .
ناول ليکي :
چې ميروائس خان نيکه ملي تجار وو، په کندهار کې د شاه حسين صفوي ايراني استعماريت قبضه ګر ګورګين واکمني درلوده، يوه ورځ ميروائس خان نيکه د هندوستان څخه په تجارتي قافله کښې کندهار ته روان دئ، يو کلي ته رسېږي، که ګوري د کلي په ګودر کې د انسانانو سرونه پراته دي، پل ورپسې اخلې کلي ته ورځي، ټول کلی سوځل سوی دئ، ديګونه د غوښو ډک پر نغري باندي پاتې شويدي، نيم انسانان سوځلي دي، د نيمو لاس پښې پرې کړل سويدي، په اخر کې پښتنه سينګار سوې ناوۍ موندل کيږي، چې په ظلم وژل سوېده.کسه داسي ده چي په کلي کې واده دئ. ګورګين خپل عسکر ورلېږلې دي چې دا ناوې دي اوله شپه زموږ مېلمنه شي، د ښځي ننګ وو ، ټول کلي ځانونه پر قربان کړه ، په اخر کې ناوې يا ناوکۍ د خپل پلار په تور ځان وواژه او قام ته يې د سپېڅلی ننګ، انتقام، او د ازادۍ بيکن ورکړ ، ميروائس خان نيکه وژاړي خپلي اوښکي په شمله پاکې کړي ، بس ټولي هيلې يې مړې شي، خو د خپلواکۍ او ازادۍ هيله نوکاري ورجګوي. کور ته راځې شاه حسين هوتک،شاه محمود هوتک او لور زينب په غېږ کې نيسي. مسافر چي کور ته ورسېږي، نو خوشاله وي خو ميروائس خان نيکه ژاړي ....
ناول ليکي :
يوه ورځ ميروائس خان نيکه د يو اهنګر په دکان کې ناست دئ، اهنګر چای ور اچولي دي، او د ازادۍ کسې ورته کوې، اهنګر د ګورګين د فوځ دپاره توري ،خنجري، زولنې او زنځيرونه تياروي چې په هغه افغان بچي وهل کيږي يا تړل کيږي، خو فکر يې دومره د افغانیت څخه ډک دئ، چې په خيال کې د ازادۍ کسې ګرځوې او پر خپل وطن دمره مئين دئ، چې يوه ورځ ګورګيني جنرل حسين خان ورته راځې ورته وايې چې زولنې دي کمزوري جوړي کړي دي هغه بله ورځ لا يو زنداني زولنې ماتې کړې خو ونه تښتېدئ او وويشتل سو ، نو کمزوري زولنې د ازادۍ دپاره علامتي ږغ دئ، اهنګر شعوراً زولنې کمزوري ورته تياري کړي وې ولي چې د ميروائس خان نيکه سره يې د ازادۍ تحريک پټ روان کړی وو، د ميروائس خان نيکه په مغزو کې د ازادۍ داسې شور پيدا کيږي، چې اول مبارزه د خپل کور څخه شروع کوي ، کور ته راځې شاه حسين په ژړا ورځغلي چي بابا بابا ! تا چې ماته د هندوستان څخه اس راوړی وو ، د هغه پښه شاه محمود ور ماته کړه ...
ميروائس خان نيکه شاه حسين په غېږ کې ټينګ ونېوئ، په ژړغوني ږغ يې ورته وويل چې
زويه ! ژاړه مه . تا ته اوس بابا سم اس په لاس درکوي، خيالي اسونه نور وغورځوه. او بل خبره واوره زويه !! قطعا چې بيا ونه ژاړې ...
واه ! هم دغه د ازادۍ درس بلل کيږي.
ناول ليکي :
ميروائس خان نيکه ټوله شپه ويښ وي ، او د ځان سره ګډ يعني ږغېږي، بس يوه مسته هيله ورسره پاتې ده چې ازادي يا مرګ .
لاري و ګودري سنجوي، چې څنګه قام ازادۍ ته تيار کړم، هغه پاشلی قام چې نيم د ګورګين په دربار کې معاش خواره دي، او نيم په غرونو کې ورک دي ، لوږه ده ، غربت دئ، وبا ناروغي پر قام روانه ده ، په پراخ وطن کې پاشلی پروت دئ ، څنګه ملي يوالی ورکړم ؟
د ايران د شاه حسيني امپراتورۍ ، د ګورګين د جوړ فوځ، زياتو اسلحو او جوړ نظام په خلاف دغه بيده قام ، ضعيف، وږی ، ناخبره، نالوستی، غير سياسي، په غلجي و دراني بیشلی اولس څنګه د صفوي امپراتورۍ د ظلم او غلامۍ په وړاندي د ملي یوالي په سنګر کې ودروي .
ناول ليکي :
ميروائس خان نيکه کور په کور تګ کوي ، بلنه مهم کوي ، پښتانۀ راټولوي، په تکه توره تياره کې چي سره معلوميږي نه، غونډي کوي ، د مېلمستيا په نوم د قبيلو د مشرانو سره ږغېږي، د ميروائس خان نيکه جنګي ټېکټيک سياسي دئ، په جرګو کې يې د خبرو څخه معلوميږي،
په يوه جرګه کښې د ګورګين د جنګي وسائلو يادونه کيږي ، يو پښتون مشر ږغ کوي چي که دوی جنګي اکمالات لري ، نو موږ غيرت لرو ...
ميروائس خان نيکه ورته وايې چې د غيرت سره چې عقل نه وي ملګری، نو هغه غيرت د انسان په ځانمرګي (خودکشي) بدلېږي.
په ټول وطن کې جرګې کوي ، سيدال خان ناصر د ستر جنرل دويم مرستيال په حيث ورسره مرسته او ملګری کوي ، د لوی کندهار ټول اولس خبروي، د ګورګين شک پيدا کيږي، ميروائس خان هوتک اصفهان ته لېږي، هلته د خپل غښتلي سياست په سوب ځان د شاه حسين صفوي تر څنګه رسوي، بډي ( رشوتونه ) و لويو لويو درباريانو ته ورکوي ، هلته په وطن کې سيدال ناصر او يحيا خان هوتک ، خلک راټولي ، حاصلات ټولوي، په هغه توفکې رانيسي. خو د افغان اولس جنګ ته نه تياريږي، ولي چې دوی به ويل چې ګورګين خو مسلمان دئ ، نو د هم دغه خبري د خلاسون دپاره ميروائس خان نيکه حج ته ځې د هغه ځای څخه د جهاد فتوا راوړي ، چې خپل اولس د ازادۍ د جنګ دپاره تيار کړي. تر اوږده زندان ورسته ميروائس خان نيکه کندهار ته راځې، کور ته نه ځې په کوکران کې جرګه رابولي .
پر کندهار افغان زلميو بريد وکړ ، د ميروائس خان نيکه په جنګي تېتک ګورګين د کندهار ښار څخه دباندي د افغان ننګياليو په توره وژل کيږي ، ټول عسکر يې وژل کيږي ، په دغه بريد کې هزاره ، او بلوڅ ځوانان هم تر خپله وسه جنګيږي ،
خو جنګ ، جنګ وياړلي افغان بچي سيدال ناصر په افغاني توره ، لکه تندر د ايراني عسکرو پر سرونو د مرګ د ژرندي په رنګه وچلېدی . پښتنې چيغې به يې پر افغان زلميو وهلې چې
ازادي زنده باد ، افغان زنده باد ، ميروائس خان زنده باد .
ناول ليکي
چې ميروائس خان پر پښتنو نعرې وهلې چې ګورئ، ظلم به نه کوئ، سپين ږيری، ماشوم ، ښځه ، به نه وژنی دا زموږ کلتور نه دئ، چې څوک تسليم شي هغه به نه وژنی ، د زندانيانو سره ښه سلوک کوئ، د جنګ د ميدان څخه به هيڅ شی د مال غنميت په نوم نه وړی ، دا ټول د افغان اولس دي.
ناول ليکي
کله چي کندهار فتح شو په نارنج ماڼۍ کې د جنګې او قومي مشرانو جرګه کيږي. په جرګه کې پر يوه نقطه بحث کيږي چې ايران امپراتوري د ګورګين غچ اخلي نو تياری په کار دئ، ميروائس خان نيکه سيدال ناصر ته امر کوي چې ته ولاړ شه پر ټول پښتون افغان قام باندي وګرځه چې راځئ ننګ دئ، خپله خاوره او خپل وطن وساتو .
سيدال په ځواب کې ورته وايې چې ته به ځې ولي چې قام ستا په خوله کوي ستا ملګرتیا کوي زکه چې ته د وطن او قام نيکه يې ..
ميروائس نيکه تياريږي نو جرګه ورته وايې چې ستا خپل بچيان هم درسره بوځه داسي نه وي چې موږ کلا بند سو بيا به ستا بچيان هم راسره کلا بند وي .
ميروائس خان نيکه ورته وايې چې زما بچيان د هيڅ پښتون افغان تر بچيانو نه دي بهتره ټول وطن زما کور دئ، او ټول قام زما بچيان دي که وچه وه که سپوره وه په شريک به يې خورو ..
زکه خو د افغان نيکه بلل کيږي ..
ميروائس نيکه پر ټول وطن ګرځې لويې پښتونخوا ته راځې واپس کندهار ته روانيږي په هلمند کې خبر سي چې خسرو خان د ګورګين وراره کندهار کلا بند کړی دئ شپږ مياشتې وروسته په کندهار کې د اولس د لوږي څخه وژنه پېل سې ، ميروائس خان نيکه د خسرو په لښکر کې اوور بل کړي او کلا بندي ماته کړي ..
ميروائس خان نيکه کندهار ته ننوزي، څه ګوري چي خلک ټول پر سړکونو پراته دي د اوبو اوبو نعرې وهي ، ميروائس خان پر لښکر ږغ کوي چي ژر تر ژر د خوراک او څښاک بندوبست وکړئ ، ټوله ورځ د قام په خدمت اخته وي خپل کور او اولاد يې هېر وي ..
خولې پر را ماتې دي ستړی ستومانه دئ چې پر اوږه يې يو رېږدېدلی لاس چې ګوتي يې ډيري ډنګري شويدي اېږدي. ميروائس خان نيکه په بېړه ورته ګوري يوه ډنګره انجلۍ ده .. نيکه ږغ پر کوي چې څه غواړې زويه ؟
انجلۍ ورته وايې چي بابا تا وپېژندلم ؟
ميروائس خان نيکه ورته وايې چي نه زويه ..
انجلۍ ورته وايې چي بابکه زه زينبه يم .
ميروائس خان يې په غېږ کي نيسي او د شاه محمود او شاه حسين پوښتنه کوي
زينبه ورته وايې چي بابکه شاه حسين هغه دئ ولاړ دئ چول وهلو ته اوبه ورکوي او شاه محمود د لوږي نه سي ولاړېدلای.
ميروائس خان نيکه ورته وايې چې مور مو چيري ده .؟
زينبه ! بابکه هغه په نارنج ماڼۍ کې د ناروغانو خدمت کوي. او ټپيانو درمل تياروي ...
واه ! جارسم دغه ته ستر رهبر او د قام او خاوري نيکه ويل کيږي ، دغه ته وياړ افغانستان او وياړ افغان ويل کيږي نو ...
وخته!بيرته راشه يو افغان وزېږوه
ليک : فضل اشنا
... Grandfather ... Grandfather: (historical novel)
Writer: (نصير احمد احمدي)
By: Fazal Ashna
Mr. Naseer Ahmad Ahmadi published the novel in 195 pages in the year 2020. One of them is on the movement of Mirwais Khan Nika, a proud personality of Afghan country, on political awakening, on national consciousness, on national unity, identity of homeland and soil. On old age, on national sovereignty, and especially on freedom and class supremacy in the nation.
The novel writes:
Mirwais Khan's grandfather was a national merchant. Kandahar was ruled by Shah Hussein Safavid Iranian colonialist Gorgon. One day, Mirwais Khan's grandfather was on his way to Kandahar in a trade caravan from India, reaching a village. The heads of human beings are lying in Godar, the bridge leads to the village, the whole village is burnt down, the pots are left on the nagri full of meat, half the human beings are burnt, half the hands and feet are cut off, finally the Pashtuns are decorated. The bride is found, who was brutally murdered. The man is married in the village. Gorgin sent his soldiers to be the bridesmaids and to be our guests on the first night. The woman was defiant, the whole village sacrificed themselves, finally the bride or groom killed herself for her father's guilt and brought to the nation a sacred defiance, revenge, And gave the bacon of freedom, Mirwais Khan wiped away his grandfather's tears, all his hopes died, but the hope of independence and freedom was revived. He came home and hugged Shah Hussain Hotak, Shah Mahmood Hotak and his daughter Zainab. The traveler is happy when he gets home, but Mirwais Khan is crying ....
The novel writes:
One day Mirwais Khan's grandfather is sitting in a blacksmith's shop, the blacksmith pours tea, and the freedom fighters do the same. The blacksmith prepares swords, daggers, shackles and chains for Gorgin's army on which Afghan children are beaten or tied. Yes, but his mind is so full of Afghanism that he thinks he is a freedom fighter and loves his country so much that one day General Hussain Khan comes to him and tells him that he has weakened the oppressed. A prisoner broke Zolni but did not escape and was shot, so weak Zolni is a symbolic voice for freedom. The blacksmith consciously prepared Zolni for him because he had secretly started the freedom movement with Mirwais Khan's grandfather, Mirwais Khan's grandfather. There is such a noise of freedom in the minds that the first struggle starts from his home. When he comes home, Shah Hussain cries out, "Baba Baba!" You brought me a horse from India, Shah Mahmood broke his leg ...
Mirwais Khan hugged his grandfather Shah Hussain tightly and told him in a tearful voice that
Son! Don't cry. Baba gives you the right horse now, throw more imaginary horses. And the other thing is snow son !! Definitely not crying again ...
Wow! This is also called the lesson of freedom.
The novel writes:
Mirwais Khan's grandfather stays up all night, talking to himself, with only a faint hope of freedom or death.
Larry and Goddard are trying to figure out how to prepare the nation for freedom. The scattered nation, half of which is paid at the court of Gorgon, and half of which is lost in the mountains, is hungry, is poor, and cholera is rampant in the nation. How can I give national unity?
Against the Shah Husseini Empire of Iran, Gorgon's combined army, more weapons and the built system, this weak nation, weak, hungry, uneducated, illiterate, non-political Stop at the National Unity Front.
The novel writes:
Mirwais Khan's grandfather goes from house to house, makes invitations important, gathers Pashtuns, gathers in the pitch black darkness that is not known, talks to tribal elders in the name of hospitality, Mirwais Khan's grandfather's war tactics are political. It is clear from his speeches in the jirgas.
In a jirga, Gorgin's weapons are mentioned, a Pashtun leader shouts that if they have military supplies, then we are proud ...
Mirwais Khan's grandfather tells him that if honor is not associated with intellect, then that honor turns into suicide.
He holds jirgas all over the country. Syed Khan Nasir assists him as the second deputy general. He informs the people of Greater Kandahar. Gorgin's suspicions are aroused. Mirwais Khan sends Hotak to Isfahan, where he has a strong policy. How do they get to know Shah Hussain Safavi, pay bribes to big courtiers, where Syedal Nasir and Yahya Khan Hotak gather in their homeland, gather people, gather crops, buy in them. But the Afghan people are not ready for war, because they will say that Gorgin is a Muslim, so Mirwais Khan's grandfather goes to Hajj to get rid of the news and brings a fatwa of jihad from where his people are fighting for freedom. To prepare for. After a long imprisonment, Mirwais Khan's grandfather came to Kandahar, did not go home and convened a jirga in Kokran.
Kandahar was attacked by Afghan youths, Mirwais Khan's grandfather, Tetak Gorgin, was killed by Afghan soldiers outside Kandahar city, all his soldiers were killed, and Hazara and Baloch youths were fighting to the best of their ability.
But the war-torn, proud Afghan boy, Syedal Nasir, struck the Afghan sword like a thunderbolt on the heads of Iranian soldiers. The Pashtuns would shout at the Afghan youth
Long live freedom, long live Afghan, long live Mirwais Khan.
Writes novels
Mirwais Khan shouted at the Pashtuns, "Look, you will not oppress, you will not kill the old man, the child, the woman, it is not our culture, whoever surrenders will not kill, treat the prisoners well, fight the war." Nothing will be taken from the field in the name of booty, it is all the Afghan people.
Writes novels
When Kandahar was conquered, the Orange Palace hosted a jirga of warlords and tribal elders. A point is being discussed in the Jirga that the Iranian Empire is taking revenge on Gorgin, so preparations are underway. Mirwais Khan orders his grandfather Syedal Nasir to go and attack the entire Pashtun Afghan nation. Let's challenge Nang, our land and our homeland. Keep it.
In reply, Syedal tells him that he will go because the nation is his friend because he is the ancestor of the homeland and the nation.
Mirwais Nika is getting ready, so the jirga tells him to take his own children with him so that we are not locked up and then your children will be locked up with me.
Mirwais Khan's grandfather tells him that my children are no better than the children of any Pashtun Afghan. The whole country is my home, and the whole nation is my children. Whether it is dry or sporadic, we will share it.
Zakah is considered the grandfather of Afghans.
Mirwais Khan's grandfather travels all over the country, returns to Greater Pakhtunkhwa and returns to Kandahar. In Helmand, it is learned that Khusrau Khan, the nephew of Gorgin, has closed the Kandahar fort. Six months after the famine in Kandahar, Mirwais Khan's grandfather Overwhelm the army and break the siege.
Mirwais Khan's grandfather enters Kandahar, he sees people all lying on the streets shouting for water, Mirwais Khan calls on the army to provide food and drink as soon as possible, to be at the service of the nation all day long. Forget her children.
His mouth is open and he is tired. He puts a trembling hand on his shoulder and his fingers are very thin. Mirwais Khan sees his grandfather in a hurry. She is a thin girl. Grandpa shouts, "What do you want, son?"
The girl says, "Daddy, do you know me?"
Mirwais Khan's grandfather tells him no son.
The girl tells him that Babaka, I am Zainab.
Mirwais Khan takes him in his arms and asks Shah Mahmood and Shah Hussain
Zainab tells him that Babaka Shah Hussain is standing, giving him water to drink and Shah Mahmood cannot stand hunger.
Mirwais Khan's grandfather tells him where his mother is.
زينبه! Babaka he serves patients at the Orange Palace. And prepares medicine for the wounded ...
Wow! Jarsim is called the great leader and the grandfather of the nation and the soil, he is called the proud Afghanistan and the proud Afghan, so ...
Time! Come back and give birth to an Afghan