غزل
[27.Feb.2018 - 11:11]غزل
نا ، چې ورپیدا شي اندېښنه د ژوند
مه کوه دې خلکو ته کيسه د ژوند
ساته ! کور وېجاړيه ، ودرېږه مه
ساته! شابه ستنې اړوه د ژوند
رادې کړ، پېروزو دې کړ او ومې کړ
خدايه ! دا سزا وه که تحفه د ژوند
څوک دي چې دا ژوند ابدي نه ګڼي
مرګ خو يوه بله ده ، حصه د ژوند
خاوره يم، په خاوره کې پروت ښه يمه
خدای که به لرمه حوصله د ژوند
تا نه وروسته هېڅوک زه نه پېژنم
ته نه ېې څوک راکړې مشوره د ژوند
درد به وي ژړا به وي ، رستمه ای !
ځيني حقيقت خو نو منه د ژوند
فضل الربي روستم