(که سپوره وي که پوره وي نو په شریکه به وي (باچاخان)
د ښاغلی بشرمل ناصر دوه شعرونه
په جها ن كې ځنا ور مري په حسا ب چي يې فكـــر د وطـــن لپا ره نـــه وي دې وګړي بـــه اولا د تـــه څـه وي پا ته د دښمن پــــه درشـــل ونكړي سجــدې پېغورونه بــــه يې قا م تــــه نه وي پا ته طلاي غرونــــه بــه بېرته خا ورې كېږي د تا ريخ پا ڼې ځلا نـــد ه وي نــړۍ كې كـــه ځواني د قا م لپا ره صد قـــه كړې خپلوا كې بېرغ رپا نـــد ه وي نړۍ كې د وحشت له زنځيرونو به ځا ن ژغورې ستا د ورور پــه مرګ اغيا ر كړي اتڼونه موږ يې غوښي ټولووله سپېرو خا ورو دوئ پــه د ا ويركې كرار كړي ا تڼونه زما لــه لاسه يې قلم په زور ا خيستى دى ما شوم ته كتا ب وركړي د مكتب زه كا فر يم پــه پنځه وخته لمنځو كې دى بې ديـــنـــه رسېدلى تــرمطلــب پـــه جها ن كې ځنا ورمري پــه حسا ب زما وطن كې حسا ب نشـــته د سړيــــو هرخا ين پــــه وينو ما تـه كړلــــه تند ه له هغــــو څـــه ځو اب نشته د سړيــــو زما ورور ته تېره توره لاس كې وركړي چي وطــــن كې غوڅوه د كا ر سرونـه تـــه با تـــور يې ،مېړنى يې ،د جها ن بې حسا بـــه ما تــــوه د كا ر سرونـــه څوك د وينو پيا لې ډ كې ورته راوړي څوك په كلي كې كورونو ته اور وركړي د چا ژبه وي ګونګى د حق په وخت كې څوك د علــم كتا بونــــو ته اور وركړي هغـــه غواړي چي ميرات مي شي وطن تــــه لا څنګــــه ورسره كوې مزلونـــــه بيا پـــه كور كې راته خپله ورېندار ژاړي سرې بوټى راوړي جا نا ن سپېره هډ ونه سوداګــر دي لوټــــوي د وطن غرونـــه ستـا رګونوګې لا وينــــه تـود ه نـــه شوه لا ترڅو به د سوالګر په څېرژوند ون كړې غلا مي دي څنګه ما ته هـــو د ه نــه شوه
كلات 28/11/2010 ******* (محترم ارواښاد سا ي كما ل خا ن شېراني )
پټ عسكر مخا مخ يې توپك وانخيست د ښمن ته ورولې يې ګولۍ وربا ند ي نه دي نه يې بل چا ته سلا د جنګ وركړې ډېره كركه يې درلوده په زړګي كې په وطن كې د مرګونو له عذا به دشعورجنګ يې پېل كړى پټ عسكروو وځوان نسل ته د فكر پېغمبر وو خداى په زړه كې د وطن مينه وركړې غلامۍ يې له وجود ه وه هڼلې څركبه د خپلې خا وري وو له وخته تراته اتيا كلني زيا ر وكړ د شعور څرا غ يې بل كړ په وطن كې ومكا ر دښمن ته نه شو په سجد ه
د ږوب پر لاره سفركې 24/11/2010 -
 بېرته شاته |
