(که سپوره وي که پوره وي نو په شریکه به وي (باچاخان)
جها ني صا حب
پېژ ندلې څېره ( عبدالبا ري جها ني صا حب )
تـــه پــه قلم د پښتو ښكلـــي زرين تـوري ليكې تا د پښتـــوژبي ارمـــا ن تـــه هـــر كلــى ويلى ته پـــه شعرونو كي پښتو ستا يې پښتو ن ستا يې د اور لمبو كي دي افغا ن تـــه هر كلى ويلى تا بې حسا بـــه لــــه پښتوسره ده مينه كړې په يوه شپېلۍ كي دي د ميني يو پېغا م ليكلى ستا د پا يكوب په هره پا ڼه كي يا غي سند رې د شا عري پـــه تخـــيل كي د ي الها م ليكلى چي وركه مېنه دي پـــه مينه با ندي ولولمـه د زړه پر كور با ند ي مي اوري د وطن يا دونه د سبا وون تمه مي خيا ل كي راژوندۍ غوند ي شي چي راته برېښي لكه ستوري د وطن يا دونـــه د كوه طور ورېښمين خيا لونه د چا نه هېرېږي تا پـــه كي نغښتي د جا نا ن او دښكلا سندرې شرقي لمني اوغربي ګلونـــه خيا ل تخنـــوي هنر پـــه ګوتــو دي ژبا ړلې د هر چا سند رې تـه د قلم لـــه شا پېرۍ سره خيا نت نـــه كوې چي په تڼا كي زړه دي څه وي ته هغه وليكې د ما شومتوب مينه دي هم لا زړۀ شوې نه ده يا غي سند رې وجا نا ن ته په ښكا ره و ليكې ته جها ني يې او جها ن كي پېژ ند لې څېره د واړو خلكو د ارما ن سره په زړه كي اوسې ستا لـه خد مته يو وګړى څه انكا ر نـــه كوي د هر وګړي په ايما ن سره په زړه كي اوسې اې لـــه وطنـــه لري لري مسا فر شا عــــره د ګرا ن وطن د پسر لي ګلونـــه مـــه هېروه د ا ګــودرونـــه او چينې د ننګيا ليـــو وطن د ما شومتوب زاړه زاړه وختونه مــه هېروه د وطن غېـږه كي تخمونـــه د سكروټو كري ته و دښمن تــه د قلم په ژبــــه وركړه ګوزار تــه جها ني يې ځكه تا ته خلك ګوتـه نيسي وهر خا ين ته وايم سم پـــه ژبـــه وركړه ګوزار
كلات 23/10/2010 -
 بېرته شاته |
