(که سپوره وي که پوره وي نو په شریکه به وي (باچاخان)
ولې تقديره
د ښاغی اجمل اټک د شعر په اقتفا
شمعې بيګاه خو ما او تا وژړل تا برالا او ما په غلا وژړل بړاس مې د زړه نه يو څه لری کړلو چې ټوله شپه مې تر سبا وژږل زما ګريوان له مانه ډير ژړلي د ا چې دا ما ډير بيګناه و ژړل زه مې دا څيرې ګريوان زر رصوا کړم ځکه خواخوږو مې پر ما وژړل ساقی شرابو د تصل نکړمه لکه يتيم مې بيا او بيا وژړل په جګيدو وليدو کې ستړی شومه د ژوند سفر کې می تنها وژړل لکه ملنګ چې څوک په کاڼو ولی زړګيه تا لکه ګدا وژړل ولې تقدېره مسافر د کړمه له وطن لرې مې هر خوا وژړل زخمي زړګی به څنګه چاته ښيي حفيظ ملياره خير که تا وژړل
ويانا د اتريش ښار -
 بېرته شاته |
