په سپینه ورځ ویده ، په توره شپه ویښیږې ۰ لکه کوږ خوله یې تړلۍ ، خندکیان ورته خښمیږي ۰ بیګانه وو باټولۍ ، په خپل میانځ کښي تل جنګیږې ۰ په الف او ب چي پوه سي ، په اردو او په فارسې درته ږغیږي ۰ قرقل چي پر سر کښیږدې ، په پښتو ویل شرمیږې ۰ وایې ٫بلی بلی ، او ،جي جي ، کله به پوهیږي ۰ د خوشحال (ر) او د حمزه (ر) شعرونه وایې ، په معنئ یې نه پوهیږې ۰ د اسلام قانون یئ هیر ، ډبل کراسې ته هوسیږې۰ ړنګ یې مسجدان سول ، و پارکو ته خوشحالیږې ۰ غلامي هم مریېتوب ، په خپل ځان هیڅ نه پوهیږې ۰ دښمنان یې مصلح کړل ، پښتنۍ تلاښي کیږې ۰ زه کامران په روڼو سترګو ، نن میرویس(ر) احمد(ر) په قبر کښې ژړیږې ۰