(که سپوره وي که پوره وي نو په شریکه به وي (باچاخان)
د ښاغلي بسم الله وردګ شعرونه
حقيقت سپنه سپوږمۍ چي شپه دتارلټوي لمرته ګو ره سپن سهارلټوي خزان خوتيرشوله غمو نوسره بلبل ته ګوره شين بهار لټوي دمظلوم سړي ماښام ګوره سهارنلري ګوره ټول عمر ځان له کار لټوي ظالم ته ګورۍ مست غزل په خولکي ځان ته شيبی هسی د ښکار لټوي نفاق به خبل اورکې وسول افغا نان غليم خو ځان ته داسی ورا لټوي وردګه څه بياحقيقت سپروې دښمن خو ستا پړۍ د دار لټوي ---- ته مینه محبت یه يي ته د ما دنوم عزت يي زه خوستا په داګو ویاړم ته زما شان وشوکت يي ته ډګر دآزادی يي ته زما ضمیر صفت يي په مور چل د افغانانو د پښتون د زړه فرحت يي په کوټ کوټ کی د لعلونه د وردګ دزړه قوت يي ---- څلوريز خوار به شي نا پوه سړۍ نا پو ه سړيې نا پوه کار وي پوه به شي نا پوه سړۍ ښونکي سره يې کاروي ---- قو ماندان صاحب زه چی په دی لاره ستا مل نشو مه بيا لکه تا غو ند يو غل نه شو مه هد ف می داو چي خد مت به کو م دخپل ملت سره په چل نه شو مه په هر زمان کی دی رنګ واخست تا زه لکه تا خو غوندی مجمل نه شومه دا ستا د لاسه زه ټوټی ټوټی شوم په پښو ولاړ يمه زه شل نه شومه حا کمه ځو ځو ځل بدل شو لی ته په مورچل پروت وردګ بدل نه شومه نازيږي مهمه نده چی پښـــتون پـــر پښتــو ښــه پــــوهــــيـږي مـــــــــهــمه داده پـــر پــــښــــتــو ژبـــــــه ويـــــاړیـــــږي تـــــاســـــــو وګـــــورۍ شــــــمـــال ، هـــــغـه درو کــی دپــښـــتـو پــــه نـــــوم دوي هـــسـی ځــــپــل کـــيــږي پښتون هـغه دی چـې احـــســــاس را ژونــدی کـــــړی د پښتو پر پوهــیــدلــو پــښـــتون کلـــه جـــوړيـــــږي پښتـون هــــغــه دی چـــــې پـښـتـو بــــانــدی ولاړ وي تـــــــر هــغــی پـــوری چــی ســـر ئـــې قـربـــان کــــيـږي او زړګــيـــه تــه پــــه نــــوم بـانــــدی پـــښــــتــون ئـــي پــښـــتـون خــــــو لــکــــه «سـتوری» تــــل ځـلـــيــږي پښتون خـــو دی ، چـــې پښــتـو هـســکــه شـمـله کا تــــل وردګ خـــو پـــر کــبـــيـــر ســـتــوری نــازيــــږي
د چين له هيواد څحه
BESMULLAH WARDAK WARDIKA LA CHIN CHKHA -
 بېرته شاته |
