راشه د سولې لمره
[30.Dec.2015 - 01:31]خپل يو ازاد شعر «د سولې لمر ته سرود» له تاسې دوستانو سره شريکوم: محمد طاهر کاڼی
راشه، راپورته شه، راوخېژه
د وړانگو د رڼا د ښاپېرۍ لاسونه وغځوه
زموږ د زړونو او ارواوو پر کښتونو يې
خواره واره کړه.
راشه زموږ د جنگځپلي حال د مېنې نړېدلې نړۍ
د خپلو وينو سمندر سره ډغرې وهي.
راشه راپاڅه چې هستي ټوله خپه خپه ده،
زموږ د سترو ارمانونو تکې سپينې ماڼۍ
پر لور د سولې د رڼا د پېغلو
اسونه وځغلوه.
دلته نړۍ زموږ پرته ده د سره اور د بلا خېټې د بټۍ په تل کې،
دلته هر څه د يوې سترې فرعوني کندې په تل کې دي پیريانو يرغمل نيولي
او بې له تا موسا (ع) د ژغور نه لري.
خو ته زموږ د ټپي زړونو اميدونو درمل
ته مو د شتون د ودانۍ د هر يو پوړ يو تلروښانه څراغ
ته مو د ژوند د تياره لارې کږلېچونو تلبلانده پانوس
ته د هستۍ د ارمانونو د نیمگړې دونياگۍ بشپړولو استاد،
ته مو د پیل د دوام په يو تلپاتې يون کې
زموږ د بخت د څلي
يو تل ځلانده ستوری.
راشه د سولې لمره
يو ځل خو راشه چې زموږ د سوې سوې، ټپي شوې
د سکروټو د ډبرو په باران کې ژوبل شوې نړۍ
د وينو تياتر د غميزې ډرامه وگوره
د ساندو اوښکو د ناورين ستره ويرنه واوره.
يو ځل خو راشه چې زموږ د سينې
په وچه دښته کې د غم د اوښکو
څومره ژور ژور لښتي جوړ شوي
د غم استازو عجيبه شان بزگري پيل کړې
هره شېبه مو د سينې په ورانه دښته کې د درد او فريادونو نوی توخم کري
زموږ د ځيگر وچه شودياره کې د وير د غرو لړۍ شنه شوې،
زموږ د سيمې وامپيران مو د سرو وينو په حوضو کې لامبي.
راشه د سولې لمره
راشه زموږ د برخليک د تياره خوني هېواد
لويه سينه کې د رڼا کوترې والوزه.
ستا د راتگ د زيري ستره مهربانه امېدواره مور
د سولې د بچوڼو زېږنتون غواړي.
تاته کلونه، شپه او ورځ، هره شېبه د انتظار پر برنډه تېرېږي.
راشه زموږ د ويرځپلي ستړي ژوند د ارمانو په کرونده کې د سبا د ټيکاو
د پسرلي د ښېرازۍ گڼ بزغلي وکره.
راشه د سولې لمره!
راشه، راپورته شه، راوخېژه
د وړانگو د رڼا د ښاپېرۍ لاسونه وغځوه
زموږ د زړونو او ارواوو پر کښتونو يې
خواره واره کړه.
روسيه-وولگينسکي
د ۱۳۹۴ ل کال د ليندۍ ۱۱
د ۲۰۱۵ ز کال د ډيسمبر ۲