غزل
چــې رانـجه په ستــرګـو پـورې کړې بلا کوې بلا
یــوه ورځ مــې وژنی ګــلـې چــې همدا کوې همدا
کله دې مخ په سور سالو کې پټ کله ښکاره کړې
اشـنــا څـه لـه داســــې ظلــمــونه پرما کوې پرما
ما خـو په مــیـنـه مــیـنـه سـتا د نوم پوښتنه وکړه
ته په زوره زوره په کړس کړس خندا کوې خندا
یو زه یـم چـــې مــدام د زړه په ویـنـو غزل لیکم
بل تــه مـــې ورانــه د خــوبــونــو دنیا کوې دنیا
یا پــه شــګـو يا خــو په ګــاټــو ګـوزارونه کـوې
د مــیــنې دغــه انــداز څــومـــره زیبا کوې زیبا
پرون هم ستا په انتظار کـې ناست وم ته رانغلې
اې جـانـانـه نــن بــیـا هم خپله رضا کوې رضا
دا د غــرونو احمــدزی عجب بخـتور سړی دی
چـې همېش ورته په پــښـتو کـې وینا کوې وینا
غزل
مینه وړیا ، ګـټه بـې ستړیا نه کېږي
مـحـبــت پـه ژړا یــا په غلا نه کېږي
دلـته به له سـراومال نـه تــېریدل وي
دغه ګـرانه سـودا له هر چا نه کېږي
کــه د اشنا په خوله نوم د اشنا راشی
قسم چې بیا ژوند بې له اشنا نه کېږي
مدام ناصح ورته وایــي صنم پرېږده
خو مجنون تل وايي بې لیلا نه کېږي
احمدزیه ته په جـدایي کې زوړ شوی
د وصال تـمه اوس نـو له تا نه کېږي
25/08/2013