غزل
ځار شم له عشقه چه په یو ناتار ئی غر وهلې
څومـره بزدله وو فرهاد چه ئی خپل سر وهلې
ځـــــار د هغه ځلمی د لوړو مقصدونو شمه
چه په چړو ئی د خپل خوږ ژوندون ځیګر وهلې
لا بلــــــد نه یو د رقیبـــــو هــوا ګانو ســــره
مونږه د عــــشق د جالې نوے نوے پر وهلې
ســــر مو نیولې وروی د ، د هر خوا نه کاڼی
پـــــــــه سپینه ورځ مو غمازانو ته ټټر وهلې
ســـتا د سينې تر مورچلونو پورې ورسيدم
د ستا د سترګو ملا تړلې مې لښکر وهلې
کوم غل فیروزه د وطن په غلا کښې ونیسمه
د قـــوم رهبر د خپل ملت د کور کنډر وهلې
Feroy Khan Apridz