(که سپوره وي که پوره وي نو په شریکه به وي (باچاخان)

ګرانه پښتو

   بس دی نور
ستا ښا یسته پښوکې چې ګونګـړې دې ګډ یـداوي
مخکې دې سوجدوکې لمونځ کونکي دې بوداوي
دوی ستاپه ښکلا ستاپه ماناکې خپل مرام غواړي
زما ستادې ښایست لوی جوړه ونکي ته سوداوي
ولـې ورتـه پـریـب ورکوي تـه پرې ښه پوهیږي
کـله دې خالـق بـه دې مخلوق کـړوکې رضا وي
ستاپـه مناجـات کې دنـاروغـه زړه درمـل نـشـتـه
سـتا دې جـوړونـکي مــنـا جـــا تـــوکـــې دواوي
بــس دی نــورزمـوږپـه عـواطـفـولـوبـې مـه کوه
خـپـل سـا زواوازبـا نــدې خـنـداوي کـــه ږړاوي
نوربه ستا لـید ل پـه معبد وکې (علي خان) نکوي
ســـــرنــنــه وتــوکـې تــروتــوزړه پـــه درزاوي
ګرانه پښتو
هـرځای کې خبرې کـړه پـه ګرانه پښتو
مــــه وایــــه ولاړه کــــه روانــــه پښتو
ویــښ کړه پـښـتانـه یې ټــول چوپـړ لره
تــاج بــه شــي د ږبـو دا روښـا نه پښتو
هـرمـهـال  پـښـتون ورنـه بې غـوره وُه
ځـکـه خـــواروزاره وه مـســتا نـه پښتو
مـړې ږبې پـه نیټ کې راږونـدی شولې
نن په موږ واجب دی جوړه ورانه پښتو
ګوره (علی خانه )ګاونډ یانوده وږلې تل
لــوی څـښـتـن ساتــلې ده پریشا نه پښتو
-
بېرته شاته