(که سپوره وي که پوره وي نو په شریکه به وي (باچاخان)

دښاغلی ملیار شعرنه تازه شول

مهر بانې   زما   مورې
 
مهربانې      زما       مورې              ***       قدر  دانې      زما   مورې
                          په   خدمت   کې   د  اولادوې  
***     سرګردانې      زما  مورې
                           بيخوبې      به       د         ګاللې 
***با ايمانې         زما  مورې
                        په   ناخوالو   د   ژوندون   کې
***     باګزرانې        زما  مورې
                         ستا  د  خولې   مړۍ  زمونږ وه
***    تير له ځان وې  زما مورې
                        د    اولاد    د    ژوند    ثمر    ته
***    با       ارمانې     زما  مورې
                       ګنا هګار      حفيظ  مليار يم 
***      ارمانجن   ستا   دخدمت يم
                       کاشکې   ته   راته    ژوندۍ وای
***    جنت نشانې    زما  مورې
                             
     مورې   قبر   د  خدای   ستا    جنت   نشان      کړي
                              
      مورې    قبر   د   خدای    تاته       چراغان        کړې
                              
   زه  حفيظ    مليار     به    عزر      کوم         خدای        ته
                              
  چې   فردوس   جنت     کې    ستا    ښکلی مکان کړې
 
مړ   نشم
                ګران          افغانستانه          په      تا     څه     و شول
                  زما    د     ژوند      ارمانه      په   تا     څه     و    شول
           
                   لر    دی    او     که     بر     دی    پکښې   اور  بل  دی
                امونه       تر         بولانه        په    تا       څه       و  شول
             
              ستا   د   زړګي    کور      خدايګو      ګڼډل        غواړي
              زما      څيرې      ګريوانه       په     تا      څه         و شول
          
          شپه   وي   اوکه   او  که   ورځ   د خيال  انځور   مې  يي
          د   پښتون    د    کور    اسمانه      په   تا   څه      وشول
  
        مړ      نشم          هجران         کې            ما  در          وغواړه
           د   خاپوړو       ځای     لغمانه      په    تا   څه    وشول
 
          د   زړه      للمې     اوبه         نکړې            
حفيظ     مليار
          د     اوښکو      جوړ       بارانه         په    تا      څه  و  شول   

 

 

 

دسلګو په وخت کې    
مانه     مې        د         اوښکو     د       باران          خبرې       مه      پښته
پرې     ميږده      د     څيرې      مې    ګريوان     خبرې       مه       پښته
 
                        ما    مې       په       زخمونو     ستا      د   ظلم       بټې          ايښې      ده
                         نور         مې       د       دردونو       او     درمان        خبرې      مه     پښته
          
ای          زړګيه            تاځينې        بدلفظو            ځواني             يوړله
 پريږده      دا    دعهد       او      د      پيمان            خبرې       مه     پښته
 
                   زما    د     ارزو    ګانو        ګلان     څومره      ډير     زر    مړاوي    شول
                   جز     مې    له     اغزو         نور     د    بوستان         خبرې   مه       پښته
 
      پاڼه      د     خزان       شوم         باد       مې      هرې        خواته          اړوي
          ای      سرګردان        ژونده          د        مکان         خبرې      مه    پښته
 
                   ګران      افغانستانه           په      تا       اور      ندی      په     ما   بل    دی
                       خاوره      به      د     ښګل     کړم             د    هجران     خبرې   مه  پښته
 
ما    
حفيظ     مليار           نه      د   سلګو   وخت   کې   سوال    مکوه
              زنې     مې     زر       تړه          د      ارمان             خبرې         مه        پښته

 

             حفيظ    مليار      ويانا     د    اتريش     ښار
-
بېرته شاته