(که سپوره وي که پوره وي نو په شریکه به وي (باچاخان)
دوه غزلي
غزل چی را یا د یږ ی می جا نا ن لیو نی بس راسره یی شی ګوز را ن لیو نی د ز ړه له کو ره یی بهر کړ م کله خوبس راټینګ می کی ګریوان لیونی د ا ستا د ه غم سند رې ډ یر ې و ا یم ز که و س بو لی می یا را ن لیو نی چی خوب کی کله یی تصویر وګورم را با ندې سم ر ا ځی لړ زا ن لیو نی زما په څنګ کی به دې خپله کینه یی خدا یی به را ښکته کی با را ن لیونی چی د ا ز ل لیک و ی بد لیږ ی کله خوزوره وی می خپل ا رمان لیو نی وس د ستومان له ها ل خبر یی که نه چی به په تا با ند ی وو ګرا ن لیو نی
غزل لمبی دې راواریږې بس هیجران دې لیوانې کلونه وشول نه را زی جا نا ن دې لیوا نې د ظلم ا نتیها دې نوره سربا ند ې ا خو تې مومین زړګې دې څرنګه سلطان دې لیوانی د سترګوسمند رمی انا نګی و به وبه کړل ...دغرغوندې ولاړورته ګریوان دې لیوانې د وښکوپه جرګه می رابللی ویی رانغلیی د ا څومره بی امانه دې ا مان دې لیوا نی چی یوځل دې په دواړه مخه ښکول کړم مودونه می په زړه کی دآرمان دې لیوانی چی وس د ې ښه په مینه قربا ن و و یل راګوره چی دسترګو می باران دې لیوانی سرې شونډ ې دې زما په شو نډ و یخیی خوڅه وکړم دپاسه پرې پیزوان دې لیوانی مل مل په لو پټه می دا د مخ ګرد ونه پا که له ډیره وخت تیرشوی فرې توفان دې لیوانی په تیرو پښیما نه شه چی نورسیتم ونه کړ یی چی بیا نوخلک نه وا یی ستومان دې لیوا نی
Muhibullah Stoman -
 بېرته شاته |
